Badanie EEG, czyli elektroencefalografia jest nieinwazyjnym i bezbolesnym badaniem. Polega na badaniu czynności bioelektrycznej czynności mózgu. Neurony w naszym mózgu cały czas pracują, przesyłając między sobą impulsy elektryczne, skutkiem czego przez mózg w różnych kierunkach przebiega prąd elektryczny. Podczas badania elektroencefalograf mierzy napięcie między elektrodami, wzmacnia je i wyrysowuje w postaci ciągłych, sinusoidalnych linii. Mówiąc prościej EEG mierzy aktywność elektryczną mózgu, a co za tym idzie - stanu czynnościowego ośrodkowego układu nerwowego. Pomiaru dokonuje się za pomocą elektrod umieszczonych w odpowiednich miejscach na głowie, które rejestrują zmiany potencjału elektrycznego pochodzące od aktywności neuronów kory mózgowej. Badanie EEG jest bardzo praktyczną metodą diagnostyczną można je wielokrotnie powtarzać. Dzięki badaniu możemy obserwować, jak zapis fal mózgowych zmienił się pod wpływem terapii/treningu.

Przygotowanie do badania EEG

W ciągu doby poprzedzającej EEG nie należy zażywać leków pobudzających lub hamujących (np. uspokajających, na sen) ośrodkowy układ nerwowy. Niewskazane jest także picie napojów alkoholowych lub zawierających kofeinę (kawy, mocnej herbaty, napojów typu cola czy napojów energetycznych).

Ilościowa elektroencefalografia EEG (w skrócie QEEG) jest formą analizy EEG, w której podstawowa aktywność EEG jest rozbijana na jej poszczególne częstotliwości za pomocą komputera i wyświetlana graficznie. Zmierzone metryki EEG, takie jak częstotliwość, amplituda i łączność, mogą być w ten sposób wyświetlane w postaci tzw. "map mózgu". Zasadniczo może być wykorzystywana do diagnozy i monitorowania terapii w chorobach neurologicznych lub neuropsychiatrycznych, ale nie jest stosowana w codziennej praktyce klinicznej.

Muzykoterapia Dogłębna Komórkowa to Holistyczna metoda pracy z człowiekiem za pomocą dźwięku. W Muzykoterapii Dogłębnej Komórkowej podczas terapii wykorzystywane są specjalne kamertony. Długość ich fali dobrana jest na podstawie badań naukowych do wspomagania wychodzenia z różnych chorób fizycznych i psychicznych. Działanie fali dźwięku wpływa bardzo relaksująco i znacznie zmniejsza stres w ciele.

Mózg podczas różnych stanów wytwarza różne rodzaje fal mózgowych. Pewne częstotliwości fal mózgowych są hamujące, podczas gdy inne są pobudzające. Oznacza to, że stymulacja pewnych pasm fal może być odpowiedzialna za cechy związane z nadmiernym pobudzeniem (np. wiercenie się, nadpobudliwość i uczucie pobudzenia), podczas gdy inne prowadzą do cech związanych z niedostatecznym pobudzeniem (np. słaba koncentracja, spacja i marzycielstwo).

Rodzaje fal mózgowych
Jak wspomniano, różne fale mózgowe są związane z różnymi stanami. Fale mózgowe są mierzone w hercach (Hz), czyli cyklach na sekundę i mogą się zmieniać w szerokim zakresie zmiennych. Kiedy dominują wolniejsze fale mózgowe, możemy czuć się ospali, nieuważni i rozproszeni, możemy odczuwać depresję lub rozwijać bezsenność. Kiedy wyższe częstotliwości obfitują, angażujemy się w krytyczne myślenie, hiper-alternatywę lub niepokój, ale mogą również skutkować koszmarami, hiper- czujnością i impulsywnym zachowaniem.

Delta
Fale delta (1-4 Hz) to powolne fale mózgowe, które zaczynają pojawiać się w trzecim etapie cyklu snu, a w czwartym etapie dominują nad prawie całą aktywnością EEG. Na tym etapie stymulowane jest uzdrawianie i regeneracja i są one uważane za kluczowe dla właściwości regeneracyjnych snu. Nadmiar fal delta, gdy osoba jest obudzona, może spowodować trudności w uczeniu się i ADHD, i sprawiają, że bardzo trudno jest się skupić. Stwierdzono, że osoby z różnego rodzaju urazami mózgu wytwarzają fale delta w godzinach czuwania, co niezwykle utrudnia wykonywanie świadomych zadań. Chodzenie we śnie i mówienie mają tendencję do występowania, gdy produkcja fal delta jest wysoka.

Theta
Fale theta (4-8 Hz) są szczególnie zaangażowane w śnienie dzienne i sen. Kora theta jest często obserwowana u małych dzieci, ale u starszych dzieci i dorosłych, ma tendencję do pojawiania się podczas stanów medytacyjnych, sennych lub marzeń sennych (ale nie podczas najgłębszych etapów snu). Kiedy jesteśmy obudzeni, nadmierny poziom theta może powodować uczucie rozproszenia lub marzeń dziennych, i jest powszechnie zgłaszany w ADHD. Uważa się, że zbyt duża ilość theta w lewej półkuli powoduje brak organizacji, natomiast zbyt duża ilość theta w prawej skutkuje impulsywnością. Theta u osób z zaburzeniami uwagi jest często widoczne bardziej w kierunku przodu mózgu.

Alfa
Fale Alfa (8-12 Hz) dominują w chwilach spokojnego myślenia i podobnych stanach medytacyjnych. Alfa jest uważana za "siłę teraz", bycie tutaj i w teraźniejszości chwili. Jest to stan  spoczynku dla mózgu, nie tak jak w przypadku samochodu stojącego na światłach. Fale Alfa wspomagają ogólną koordynację umysłową, spokój i czujność, integrację umysł/ciało i uczenie się. Alfa ma tendencję do bycia najwyższą w prawej półkuli, a zbyt mało alfa w prawej półkuli koreluje z negatywnymi zachowaniami, takimi jak wycofanie społeczne. Jest to również widoczne u osób z depresją, szczególnie ze zbyt dużą ilością alfy w części czołowej. Alfa jest zaangażowana w aktywne i adekwatne hamowanie nieistotnych ścieżek sensorycznych. Alfa jest związana z alokacją zasobów w korze mózgowej i powstaje w wyniku procesu rezonansu pomiędzy wzgórzem a korą mózgową. Jeśli uznamy wzgórze za bramę do kory, to o alfa można myśleć jako o mechanizmie, dzięki któremu brama sensoryczna do kory może zostać zamknięta.

Beta
Fale beta (12-38 Hz) reprezentują nasz normalny stan świadomości na jawie, kiedy uwaga jest skierowana na zadania poznawcze i świat zewnętrzny. Beta jest "szybką falą" aktywności i dominuje, gdy jesteśmy czujni, uważni i angażujemy się w rozwiązywanie problemów, podejmowanie decyzji i skupioną aktywność umysłową. Niska beta (12-15 Hz) jest uważana za "szybką bezczynność", lub myślenie muskularne, beta (15-22 Hz) jest wysokim zaangażowaniem i aktywnym rozgryzaniem rzeczy, i wreszcie wysoka beta (22-38 Hz) jest wysoce złożoną myślą, integrującą nowe doświadczenia, wysoki niepokój lub podniecenie. Ciągłe przetwarzanie wysokich częstotliwości nie jest efektywnym sposobem działania naszego mózgu i może powodować napięcie i trudności z relaksem, a jeśli jest obecne w nocy, może powodować trudności z uspokojeniem umysłu i zasypianiem. Fale beta mają tendencję do dominacji w lewej półkuli, a zbyt dużo beta w prawej może być skorelowane z manią.

Istnieją rozbieżności dotyczące tego, jak trzy poziomy beta i gamma dzielą swoje terytorium w mózgu. Podczas gdy powszechnie zgadza się, że wyższe częstotliwości beta są bardziej skorelowane z pobudzeniem, niektórzy przekonująco sugerują, że są one głównie wynikiem artefaktu mięśniowego. Na przykład Helleter i in. stwierdzili, że lęk był silnie skorelowany z podwyższonym poziomem beta w prawej półkuli, a w nowszych pracach stwierdzono, że bezsenność jest skorelowana z wyższymi częstotliwościami beta w płatach skroniowych, a migreny są związane z centralnym wysokim poziomem beta.

Gamma
Fale mózgowe gamma mają najwyższą częstotliwość spośród wszystkich fal mózgowych, oscylując między 30 (ish) a 100 Hz. Są one związane ze szczytową koncentracją i wysokim poziomem funkcjonowania poznawczego. Niskie poziomy czułości gamma zostały powiązane z trudnościami w uczeniu się, upośledzonym przetwarzaniem umysłowym i ograniczoną pamięcią, podczas gdy wysoka aktywność gamma jest skorelowana z wysokim IQ, współczuciem, doskonałą pamięcią i szczęściem.